Ya Basir Dergisi 15.Sayı Mayıs-Haziran 2014

Kuran-ı Kerim Sevginin
Temelini İşler

Rabbimiz Kuran-ı Kerim’de kullarına sadece sevme emrini vermez, aynı zamanda sevginin zemininin nasıl oluşacağını, tüm detaylarıyla anlatır. Örneğin bir insanın başka bir insanı sevmesinin temellerinin sabır, fedakarlık, cömertlik, dikkat, doğru sözlü olmak, cesur olmak, koruyuculuk, başkalarını kendinden daha çok düşünmek olduğunu bildirir. Yüce Allah Kuran-ı Kerim’de bu sevgiye şöyle dikkat çeker:
“Kendilerinden önce o yurdu (Medine’yi) hazırlayıp imanı (gönüllerine) yerleştirenler ise, hicret eden (mümin)leri severler ve onlara verilen şeylerden dolayı içlerinde bir ihtiyaç (arzusu) duymazlar.
Kendilerinde bir açıklık (ihtiyaç) olsa bile (kardeşlerini) öz nefislerine tercih ederler. Kim nefsinin ‘cimri ve bencil tutkularından’ korunmuşsa, işte onlar, felah (kurtuluş) bulanlardır.” (Haşr Suresi, 9)
Bu Ayet-i Kerime’de bildirildiği gibi ince düşünce, fedakarlık, sabır gibi özellikler sevginin en belirgin göstergelerindendir. Egoist, bencil, affedici ve sabırlı olmayan kişiler gerçek sevgiden tamamen uzaktırlar.
Kendi yarattığı kullarının davranış ve tavırlarını diğer bir deyişle psikolojisini elbette kusursuz olarak bilen Rabbimiz insanların sevgisiz ve Kuran-ı Kerim ahlakına uygun olmayan yönlerini de Kuran-ı Kerim’de çok detaylı olarak açıklar ve bu özelliklerin Müslümanlar tarafından teşhis edilmesini kolaylaştırır. Kuran-ı Kerim’de Yüce Allah sevgiye emek ve dikkat verilmesi, özen gösterilmesi gerektiğini bildirir. Sevginin tıpkı bir çiçek gibi korunması gerektiğine dikkat çeker. Kadir-i Zül Celal’in Kuran-ı Kerim’de anlattığı gerçek sevgiyi bilmeyen bazı insanlar ise sevginin fiziksel görünüşle bağlantılı olduğunu, insanın güzel olursa
sevilebileceğini zannederler. Oysa insanın anatomik yapısı et, yağ, kemik ve kandan oluşur. Dolayısıyla Cenab-ı Hakk’ın estetik yaratma sanatının eseri olan deri olmazsa insanın beğenilecek bir yönü kalmaz.
Zaten sevgilerini maddeye yönelten insanlar da bu görüntüyü asla sevmezler. İşte bu noktada müminlerin birbirlerine duydukları gerçek sevginin temeli ortaya çıkar. Çünkü müminler insanları yalnızca dış görünüşleri için değil, asıl olarak ruhlarında yaşattıkları güzel ahlak için severler, güzel ahlak özelliklerine ise Kuran ahlakına göre yaşayan ve Allah rızasını gözeten müminler sahiptir. Bu nedenle MÜSLÜMANLAR, MÜSLÜMANLARI SEVERLER. MÜSLÜMANLAR ARASINDA DA EN TAKVA, EN SAMİMİ GÖRDÜKLERİ İNSANI EN ÇOK SEVERLER. ÇÜNKÜ KURAN-I KERİM’E GÖRE SEVGİ TAKVAYA GÖREDİR, MÜSLÜMANLAR ALLAH RIZASINI EN ÇOK GÖRDÜKLERİ KİŞİYİ EN ÇOK SEVERLER. Ayet-i Kerime’de bu gerçek şöyle bildirilir:

“İnsanlar içinde, Allah’tan başkasını ‘eş ve ortak’ tutanlar vardır ki, onlar (bunları), Allah’ı sever gibi severler. İman edenlerin ise Allah’a olan sevgileri daha güçlüdür. O zulmedenler,
azaba uğrayacakları zaman, muhakkak bütün kuvvetin tümüyle Allah’ın olduğunu ve Allah’ın vereceği azabın gerçekten şiddetli olduğunu bir bilselerdi.” (Bakara Suresi, 165)
Yüce Allah’ın sevdiği ve hoşnut olduğu kullarına vadettiği cennet, gerçek sevginin, dostluğun ve yakınlığın sonsuza kadar büyük bir coşku ile yaşanacağı olağanüstü güzellikte bir yerdir. Rabbu’l Alemin Kuran-ı Kerim’de cennet hayatına dair verdiği haberlerde hep neşe, arkadaşlık, sevgi, muhabbet, güzel söz ve huzurdan bahsedilmektedir. Sevgi ve dostluğu engelleyecek her şey cennetteki insanlardan uzak tutulmuştur.